Wanneer een jongen je zegt dat hij kunst interessant vindt
dan bedoelt hij dat hij meisjes die van kunst houden interessant vindt.
En dan vooral de vorm,
niet zozeer de inhoud.
Wanneer mijn moeder mij ‘s winters vraagt of ik mij ook wel eens alleen voel
geef ik haar altijd weer dat voorbeeld.
Daar moet ze dan om lachen;
steeds vaker beginnen wij elkaars taal te begrijpen.
Wanneer ik bij haar ben observeer ik de inhoud van haar koelkast,
controleer deze op onregelmatigheden.
Mijn moeder is suikerpatiënt en
ik weet wat het betekent wanneer er een fles cola in de koelkast staat.
Iedere ochtend weer ga ik met de waarheid naakt.
Als het ware een frisse start, of liever een eerste ontmoeting,
meng ik warm en koud water in de hoop een beetje meer balans te vinden.
Ook zij weet inmiddels hoe laat het is wanneer ik een week niks laat horen.
Zodra de betekenis van de woorden naar de spaties,
van de zinnen naar de witregels verschuift,
ben ik van de radar verdwenen.
Ik weet dat het contrast tussen rumoer en stilte ook voor jou vaak hard is.
Ergens op die grens grijp ik naar de pen,
omdat ik weet dat er is geen sterker wapen is.
Ik kan je helpen wat minder in zwart en wit te denken,
maar vind zelf ook geen woorden in nuances,
enkel houvast in routines.
Leer steeds beter begrijpen waar jij en ik vandaan komen en
vraag me steeds vaker af waar de buien heen trekken
zodra ze van de radar verdwijnen.