Dankbaarheid en trots gaan hand in hand
zoals mijn moeder me op mijn twaalfde meenam naar de Hema
om samen mijn eerste bh te kopen.
Ik had ze helemaal niet nodig – en vandaag de dag
nog steeds niet – maar dat was het punt ook niet.
Mijn moeder ging niet uit winkelen met haar moeder,
werd geen vragen gesteld. Mijn moeder
staarde naar de melkflessen onder mijn zomerjurkjes
alsof daar de antwoorden op haar ongestelde vragen lagen.
Ongesteld werd ik op het toilet van het vliegveld,
voor het eerst zonder mijn moeder op vakantie.
Zij greep naar tissues omdat ze niet bij mij was,
ik was vijftien, onvoorbereid en propte wc papier in mijn onderbroek.
Mijn moeder projecteerde haar ideeën over vrouwelijkheid
op haar beide dochters alsof het witte doeken waren.
Bleek waren we zeker, maar ‘s zomers werden we ingesmeerd met factor 20.
Vergeelde vakantie-albums moet je nooit geloven.
Volgens mijn moeder staat kleding beter als je een beetje gebruind bent,
komt je gezicht beter uit met lange haren,
maar zijn lange haren op je benen funest.
‘s Zomers vraagt mijn moeder daarom of ik die niet eens zou scheren,
‘s winters vraagt zij of ik me ook wel eens alleen voel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten